Giriş

Bu makale, bilim ve teknoloji dünyasında devrim niteliğinde bir yeniliği tanıtmaktadır. Oksijen molekülünün yeni bir allotropu olan Dioksijenil keşfedilmiş ve bu molekülü üretebilen jeneratörler geliştirilmiştir. Bu keşif, biyoteknoloji ve sağlık alanında yeni kapılar açarak insan sağlığı ve yaşam kalitesinde önemli bir dönüşüm yaratma potansiyeline sahiptir. Makalemizde, Dioksijenil molekülünün özellikleri, üretim yöntemleri ve potansiyel uygulama alanları hakkında detaylı bilgi bulacaksınız. Bilim ve teknolojinin kesiştiği noktada gerçekleşen bu devrimi keşfetmeye hazır olun.

Plazmik Aktif Oksijen Molekülü

 

Madde doğada 4 halde bulunur; katı, sıvı, gaz ve plazmik formda. Plazmik haline örnek olarak güneşteki hidrojeni söyleyebiliriz. Güneş, yaşamımızın en önemli enerji kaynağıdır. Bu nedenle maddenin plazma hali dediğimizde bu durumun hep çok yüksek sıcaklıklarda oluşabileceğini düşünürüz. Ancak maddenin plazma hali soğuk olarak da oluşabilmektedir.

Bu makalemizin ana konusu Oksijen molekülünün soğuk plazmik formu olan Dioksijenil (Dioxygenyl) molekülüdür. Bu molekülü oluşturabilmek için oksijen molekülünden 1 adet elektron koparmak gerekir. Bu nedenle Dioksijenil’in molekül formülü O₂⁺ ‘dır. Dioksijenil’in molekül yapısı kararlı değildir. Bir süre sonra tekrar saf oksijene dönüşmektedir. Bu dönüşümün yarılanma süresi yaklaşık bir saattir.

 

Dioksijenil doğal bir oksijen türüdür. Bu molekül makrodan mikroya doğamızın mekanizmaları içerisinde belli bir düzen ve amaç için oluşmaktadır. Makro boyutta, atmosferimizin stratosfer tabakasında Güneşin plazmik radyasyonu ve Dünyamızın manyetik alanı etkisi ile doğal olarak oluşurken, mikro boyutta ise bitki hücresinde fotosentez esnasındaki kimyasal süreçlerde açığa çıkmaktadır.

Dioksijenil Moleküllerinin Atmosferimizdeki Yeri ve Önemi

 

Atmosferimizin stratosfer tabakası dünyamızı çeşitli iç ve dış etmenlere karşı korumaktadır. Güneşten gelen UV radyasyon başta olmak üzere tüm zararlı ışınlar bu katmandaki yoğun Dioksijenil sayesinde bize ulaşmadan önlenmiş olur. Stratosferden bizim de içinde bulunduğumuz Troposfer tabakasına yayılan Dioksijenil molekülleri atmosferimizde bulunan bütün zararlı radikalleri ve kirleticileri parçalayarak havamızı temizler.

 

Stratosfer tabakasında, güneşten gelen plazmik UV ışığına ve dünyanın manyetik alanına maruz kalan oksijen molekülleri O₂ formundan plazmik yapıdaki O₂⁺ (Dioksijenil) formuna dönüşürler. Bu molekül havada veya bulunduğu ortamda karşılaştığı kompleks organik - inorganik bileşiklerden ve negatif yüklü radikallerden elektron kopararak kendisini nötrler. Bu etkileşim sürecinde elektron koparılan bileşik nötr formda ise kararsız forma geçer ve parçalanır, eğer bir negatif yüklü radikal ise nötrlenir ve radikal özelliğini kaybeder. Parçalanan bileşiklerin bulunduğu zincir yapılar da dağılır. Bu zincir yapılar bir bakterinin hücre zarı veya bir virüsün DNA’sı da olabilir. Bu sayede Dioksijenil molekülleri uygulandığı ortamda mikrobiyolojik aktiviteyi durdurur.

Dioksijenil molekülleri, stratosfer tabakasından bizim bulunduğumuz troposfer tabakasına belli oranda yayılır. Bu yayılım miktarı deniz seviyesinde her 1 milyar molekülde 1 molekül kadardır. Deniz seviyesinden yukarı doğru çıkıldıkça bu oran artar. Havadaki Dioksijenil miktarı 2500 metreye çıkıldığında deniz seviyesine göre 100 katına kadar artış gösterebilmektedir. Örneğin İsviçre Alplerinde, 2500 metrede 24 saat geçiren bir kişi havadan yaklaşık 16 mg kadar dioksijenil molekülünü solunum yoluyla vücuduna almış olur.

 

Dioksijenil atmosferimizde plazmik gaz formda bulunmaktadır. Eğer bu molekülü suya uygulayacak olursanız su molekülleri birbirleri arasındaki statik elektriklenme özelliğini belli oranda kaybederek süper iyonize forma dönüşürler. Bu yapı ile suyun yüzey gerinimi sudaki dioksijenil miktarına göre düşüş gösterir. Süper iyonize olan suyun difüzyon ve geçirgenlik kabiliyeti artar.

Dioksijenil Jeneratörü

Dioksijenil molekülünün üretildiği elektronik sistemin bütününe Dioksijenil Jeneratörü denir. Bu jeneratörün reaktörlerinde Dioksijenil’in üretilebilmesi için stratosfer tabakasındaki plazmik UV radyasyon ve elektromanyetik alan koşulları taklit edilmektedir. Ortamdan alınan hava oksijen konsantratör sisteminden geçirilerek %95 üzerinde bir verimle saflaştırılır ve neminden tamamen arındırılır. Daha sonra Dioksijenil Reaktörüne gönderilen oksijen moleküllerinin kütlece yaklaşık %30’u dioksijenil moleküllerine dönüştürülür.

 

Saf Oksijen’den Dioksijenil üretilmesi jeneratör içerisindeki gaz dönüşüm reaktöründe gerçekleşir. Düşük akımlı yüksek alternatif gerilim ile manyetik sürtünme oluşturmadan indüklenen sintilatör materyal 254 nM dalga boyunda plazmik UVC radyasyonu yaymaya başlar. Bu dalga boyundaki ışık oksijen molekülünü uyarır ve oksijenin dış iki orbitalindeki elektronlar en dış orbitalde toplanır. Bu sırada reaktöre bağlı EMPV (Electromagnetic Pinch Vacuum Effect) Jeneratörü, reaktörü süren her bir simetrik sinüzoidal sinyalin negatif darbesinin extremum anında reaktör üzerinden deşarj edilir. Böylece, reaktör içinden geçen oksijen moleküllerinin kütlece yaklaşık %30’undan elektron koparımı gerçekleşir. Reaktör çıkışında Dioksijenil ve nötr oksijen molekülleri karışık halde bulunur.

Günümüz teknolojilerinde Dioksijenil molekülü laboratuvar tipi cihazlar ile çok düşük konsantrasyonlu olarak üretilebilmektedir. Sadece Profoks markalı ve patentli jeneratörlerimiz ile bu gazı istenilen miktarda üretebilmek mümkün olabilmektedir.

 

Dioksijenil Kapsül

 

Gaz formdaki dioxygenyl moleküllerini saklayabilmenin tek yolu organik yağa uygulayarak yağ moleküllerinin zincir yapısına bağlamaktır. Bu sayede uygun koşullar sağlandığında 2 yıl ve üzeri bir süre bozulmadan saklayabilmek mümkün olmaktadır. Dioxygenyl molekülleri organik yağ içerisinde kütlece yaklaşık %15 oranında tutunurlar. İşlem sonunda bu organik yağ katı jel formuna dönüşür. Bu formdaki yağ, krem ve kapsül haline getirilerek etki mekanizmasına göre farklı şekillerde kullanılabilmektedir.

 

Dioksijenil jelinin biyokimyasal testleri Afyon Sağlık Üniversitesi’nde 2015 yılında yapılmış ve bu molekülün toksik etkiye sahip olmadığı sonucuna varılmıştır. Daha sonra etik kurul onayı alınıp hayvan deneylerine geçilmiş ve etki mekanizması araştırılmıştır. İlk olarak fareler üzerinde denenmiş ve bu testler 2 yıl kadar sürmüştür. Fareler üzerinde hiçbir negatif etki gözlenmediği gibi aksine pek çok olumlu bulgu elde edilmiştir. Daha sonra sırasıyla tavuklar, küçük baş hayvanlar, büyük baş hayvanlar ve atlar üzerinde çalışmalar yapılmıştır. Tarım Bakanlığı ile yapılan çalışmalar da dahil olmak üzere büyük baş, küçük baş hayvanlar ve tavuklarda enfeksiyonların giderilmesinde yardımcı ürün olarak kullanıldığında oldukça etkili olduğu sonucuna varılmıştır. İçeriğinde herhangi bir ilaç ham maddesi veya ilaç biyosidali bulunmamaktadır. Sadece saf organik yağ ve enerjilendirilmiş oksijen içermektedir.

Dioksijenil jeli kapsül haline getirilerek gıda takviyesi olarak alınabilmektedir. Güçlü bir serbest radikal tutucu olan Dioksijenil molekülü ağız yolu ile alındığında ince bağırsaktan emilerek kana geçer. Kanda hemoglobin ile taşınarak hücrelere kadar ulaşmaktadır. Hücre içerisine difüzyon yolu ile girerek ilk önce süper oksit (O^-2) ve peroksit serbest radikalini nötrlemekte ve böylece oluşan nötr ürün saf oksijen molekülü olduğundan hücre içerisindeki oksijenin devamlılığı sağlanabilmektedir. Bu özelliği sayesinde antioksidatif enzimlerin görevini gördüğü söylenebilir.

 

Dioxygenyl, kanda bulunan mikroorganizmaların hücre zarından ve virüslerin DNA’larından da elektron kopararak kendini nötrlemekte ve böylece mikroorganizmaları öldürerek bağışıklık sistemini desteklemektedir. Nötrlenen dioxygenyl kalıntı bırakmadan saf oksijen formuna geçer. Vücudumuzdaki kompleks doku hücreleri bir bakteri hücresine göre çok daha büyük ve karmaşık yapıdadır. Dioksijenil molekülü bakteri hücre zarını parçalarken çok daha büyük olan doku hücresine gelince difüzyonla hücre içerisine girip burada süperoksitleri nötrleyebilmektedir.

Dioxygenyl, kapsül olarak alındığında ince bağırsaktan emilir ve kana karışır, kalın bağırsağa ulaşamadığı için probiyotik bakteri florasına hiçbir olumsuz etkisi yoktur. Vücut tarafından bilinen bir molekül olduğu için metabolizma içerisindeki yerini hemen alır, hemoglobine bağlanır ve böylece tüm vücut hücrelerine yayılır.

 

Dioksijenil'in Oksidatif Stress Üzerindeki Etkisi

Oksidatif Stres Nedir?

Mitokondrilerde, glikozun yanması (hücresel solunum) sırasında çeşitli oksijen radikalleri açığa çıkar. Bunlar, reaktif oksijen türleri (ROS) olarak bilinirler. Hücresel solunumun yan ürünü olarak açığa çıkan bu ROS moleküllerinden bazıları şunlardır; Süperoksit (O₂^-), Hidrojen Peroksit (H₂O₂) ve Hidroksil Radikali (OH^-). Vücudumuzun antioksidan savunma sistemi ve mitokondriyal ROS üretimi arasındaki denge, hücresel homeostazın korunması için kritik öneme sahiptir. ROS seviyelerinin aşırı artması ya da antioksidatif savunma sistemlerinin yetersiz kalması oksidatif strese ve bunun sonucunda hücresel hasarın oluşmasına yol açabilir.

 

Oksidatif stres, bazı nörodejeneratif hastalıklara yol açabilirken; bazı nöromüsküler, genetik, nörogelişimsel ve nörolojik bozukluğa bağlı hastalıklar ise ayrıca oksidatif strese yol açabilirler. Oksidatif strese bağlı hücresel hasarın nörodejeneratif etkisi; Epilepsi, Alzheimer, Parkinson, ALS, kanser, vb. pek çok hastalığın oluşumuna neden olabilir. Down Sendromu, Genetik Epilepsi, Otizm, SMA, KCNQ3 geninin GOF (gain of function) Mutasyonu vb. hastalıklar da hücresel homeostazın bozulmasına, hücresel stresin artmasına ve bu durumun sonucunda hücredeki ROS dengesini bozarak oksidatif stresin oluşmasına neden olabilmektedir. Ayrıca, serbest radikallerin neden olduğu oksidatif hasarın ilerleyici olması, yaşlanma ve yaşlanmaya bağlı dejeneratif hastalıkların (katarakt, ateroskleroz, diyabet, kardiyovasküler hastalıklar, böbrek fonksiyon bozuklukları vb.) ortaya çıkmasına da neden olmaktadır.

Vücut enzimatik ve enzimatik olmayan karmaşık bir antioksidan savunma sistemine sahiptir. Antioksidan mekanizmalar vücut dokuları için zararlı etkilere sahip olan serbest radikallere karşı savunma sistemi geliştirirler. Normal fizyolojik koşullarda, hücrelerde sürekli oluşan reaktif oksijen türleri (ROS) ile onlarla etkileşime geçen antioksidanlar arasında bir denge vardır. Serbest radikaller organizmada moleküler düzeyde birçok etkiye neden olur. ROS’ lardaki artış hücre için toksiktir ve hücrede proteinleri, lipidleri ve nükleik asitleri hasara uğratarak hücre içi sinyal yolaklarını bozar. Hücrede sürekli olarak üretilen serbest radikaller vücutta normal metabolizma süresince üretilen antioksidan savunma sistemleri tarafından yok edilir.

 

Hücrenin Antioksidatif Mekanizması

Süperoksit radikali (O₂^-), oksijen (O₂) molekülünün bir elektron alarak indirgenmesi sonucu ortaya çıkar. Bu molekül, hücrenin mitokondri organelinde glikozun yanma (oksijenli solunum) tepkimesi sürecinde oluşur. Oksidatif fosforilasyonun elektron taşıma sürecinin bazı basamaklarında, elektronlar oksijene doğru transfer edilirken sızıntı yapabilir. Bu sızıntı miktarı oksijenli solunuma katılan toplam oksijen miktarının %1-2 kadarıdır. Bu süreçten sızan elektronlar oksijen tarafından yakalanır ve O2 + e^- = O2- tepkimesi gerçekleşir.

 

Süperoksit (O₂^-) radikalinin de reaktif etki göstermesine karşın bu radikalin asıl önemi hidrojen peroksit (H₂O₂) kaynağı olmasıdır. Hidrojen peroksit (H₂O₂) ise oldukça oksidan olan hidroksil (OH^-) radikaline dönüşebilmektedir. Ayrıca süperoksitler (O₂^-), hücre içerisinde nitrojen oksit ile de birleşip yine oldukça oksidatif olan peroksi nitrit (ONOO^-) molekülünü oluşturabilirler.

 

Antioksidanlar temel olarak hücrede serbest radikalleri temizleyerek hücre hasarını önler ya da geciktirir. Antioksidanlar vücutta doğal olarak üretilebildiği gibi dışardan besinlerden de sağlanabilir. Antioksidan savunma sistemleri enzimatik ve enzimatik olamayan karmaşık sistemlere sahiptir. Serbest radikallerin oluşumunu önleyebilen enzimatik antioksidanlara örnek olarak; süperoksit dismutaz (SOD), katalaz (CAT) ve glutatyon peroksidaz (GPx) enzimlerini söyleyebiliriz. Enzimatik olmayanlara örnek olarak; glutatyon, vitamin C, vitamin E, karotenoidler, lipoik asit vb. diğer antioksidan molekülleri söyleyebiliriz.

Süperoksit dismutaz (SOD), ROS ve süperoksit anyon radikallerine karşı en önemli antioksidan savunma sistemidir. SOD bir süperoksit (O₂^-) radikalini oksijen (O₂) molekülüne yükseltgeyip, diğer bir süperoksit radikalini ise daha az reaktif bir molekül olan hidrojen perokside (H2O2) indirgenmesini katalize eder.

O₂^- + O₂^- + 2H⁺ =>^SOD=> O₂ + H₂O₂

Mitokondriden sitozole geçen H₂O₂ molekülünün detoksifikasyonu hücre içindeki peroksizom organelleri tarafından sentezlenen CAT enzimi tarafından gerçekleştirilir. Peroksizomlardan sentezlenen CAT, glutatyon peroksidaza göre daha yüksek sayıdaki H₂O₂ konsantrasyonlarını temizler.

H₂O₂ =>^CAT=> 2H₂O + O₂

Dioksijenil Molekülü

 

Burada bahsedilmeyen pek çok karmaşık mekanizmanın yerini tutabilecek katyonik yapıdaki bir oksijen ajanı sayesinde süperoksit radikalini hiçbir enzimatik sürece ve antioksidatif ajana ihtiyaç duyulmadan ve yan ürün üretmeden nötr oksijene dönüştürmek mümkündür. Dioksijenil (O₂⁺), süperoksit ile doğrudan tepkimeye girer.

O₂^- + O₂⁺ => 2O₂

 

Dioksijenil mekanizması enzimatik bir süreç olmadığından oldukça hızlı gerçekleşir ve bir aktivasyon enerjisine ihtiyaç duyulmaz. Protein yapıdaki enzimlerin üretilmesi ve yukarıda bahsi geçen karmaşık süreçleri tamamlaması pek çok koşulu beraberinde getirir. Çeşitli hastalıklar neticesinde bozulan antioksidan dengesi ve ileri yaşın getirdiği protein sentezleme hızındaki yavaşlamalar ROS aktivitesinin artmasına ve hücre homeostazisinin bozulmasına neden olur. Hiçbir radikal etki göstermeyen Dioksijenil molekülü hücreye difüzyon ile girer ve süperoksitleri nötrler. Dioksijenil, hücre homeostazisini başka hiçbir antioksidatif ajana ve sürece gerek kalmadan sağlar.

Dioksijenil Molekülünün Hastalıklar Üzerindeki Etkisi

Dioksijenil molekülü, süperoksit radikalini nötrleyerek daha reaktif oksijen türlerinin oluşmasını önler ve bu sayede oksidatif stresin ve neden olduğu hastalıkların önüne geçilmiş olunur. Dioksijenil, hücreye difüzyon ile girer mitokondriden dışarıya çıkan süperoksit radikalleri ile elektron alışverişinde bulunur. SOD enziminden farklı olarak hirojenperoksit radikalini oluşturmaz. Birer Dioksijenil ve süperoksitin bir araya gelmesi ile bu moleküller nötrlenir, ürün olarak 2 adet nötr oksijen elde edilmiş olunur. Bu durum hücrenin oksijence zenginleşmesini de sağlar. Ayrıca oksidatif stresin azalması pek çok hastalığın da tedavisinde veya etkilerinin azaltılmasında önemli rol oynar.

 

Aşağıda bazı nörolojik hastalıkların tedavisinde Dioksijenil’in etki mekanizması hakkında bazı bilgiler verilmiştir. Bu bilgiler hipotezsel bilgiler olup daha uzun süreli araştırma yapmaya ihtiyaç vardır. Ancak şunu kesin olarak söyleyebiliriz ki Dioksijenil molekülünü içeren jelin günlük bir gramdan daha fazla tüketilmediği sürece insan sağlığı üzerinde negatif bir etkisi yoktur.

 

KCNQ3 Geni GOF (Gain of Function) Mutasyonu

KCNQ3 geni, potasyum iyon kanalları ailesine ait bir proteini kodlar ve oluşturur. Bu protein, nöronların sinyal iletiminde önemli rol oynayan voltaj kapılı potasyum kanallarının bir parçasıdır. KCNQ3 geninin oluşturduğu protein yapı potasyum kanallarının aktivitesinden sorumludur. Bu kanallar, nöronal hücre zarında potasyum iyonlarının geçişini düzenleyen mekanizmaları kontrol eder. Ayrıca, hücre içi ve dışı potasyum dengesini düzenleyerek hücre zarının potansiyelini stabilize eder ve nöronların uyarılabilirliğini kontrol eder. Potasyum kanalları, aksiyon potansiyellerinin sonlanmasında ve nöronal ateşleme frekansının düzenlenmesinde kritik rol oynar.